Een verontrustende doofpotcultuur. Hoogoplopende frustraties, huilpartijen, raadsleden die elkaar naar het leven staan, een college dat geheime besluiten neemt in geheime vergaderingen en compromitterende informatie laat verdwijnen, telefoongesprekken met inwoners die stiekem worden opgenomen, huisadvocaten die liegen voor de rechter. Het is in Bloemendaal allemaal aan de orde van de dag. Tal van burgemeesters, wethouders en raadsleden zijn de afgelopen jaren dan ook gekomen en weer vertrokken.

Als Marielys Roos begin 2014 dankzij voorkeursstemmen in de raad terechtkomt en het in een langslepende onroerend goedzaak tegen het officiële gemeentestandpunt in opneemt voor een aantal inwoners, zijn de gevolgen aanzienlijk. De burgemeester doet aangifte tegen haar, wegens het ‘lekken’ van geheime informatie. Een misdrijf. Roos wordt veroordeeld en heeft sindsdien een strafblad. In het beroep dat zij aantekende, lijkt het gemeentebestuur opnieuw ontlastend bewijsmateriaal achter te houden.

Hoe integer zijn ambtenaren, bestuurders en politici eigenlijk? Wat kan een burgemeester betekenen als hoeder van die integriteit? En wat zijn de gevolgen van slecht bestuur? De situatie in Bloemendaal is extreem, maar tegelijk exemplarisch voor veel gemeenten in Nederland. Dit is des te zorgwekkender nu de taken van gemeenten steeds verder worden uitgebreid. Roos maakte de gang van zaken als raadslid van dichtbij mee en schetst een openhartig, ontluisterend en beklemmend beeld van de enige bestuurslaag waarop de burger direct invloed kan uitoefenen: het gemeentebestuur.

Een fragment uit Alles is hier geheim leest u hier.

Interview in Het Haarlems Dagblad, 27 januari 2018.

Bespreking in Het Parool, 7 februari 2018.

Lezersblog Hanneke Tinorcenti