Wat gebeurt er als de twee ‘zware jongens’ Gerard Spong en Peter R. de Vries elkaar regelmatig een brief schrijven? Dan krijg je een vlijmscherpe correspondentie waarin ze niemand sparen, ook zichzelf niet. Alle actuele en gevoelige onderwerpen uit het strafrecht en hun eigen praktijk passeren de revue. Waar ligt hun grens? Hoe reageren zij op bedreigingen? Waar liggen ze van wakker en hoe gaan zij om met hun emoties?

Twee iconen in hun vak

Advocaat Gerard Spong en misdaadverslaggever Peter R. de Vries zijn twee iconen in hun vak. Al zo’n dertig jaar kruisen ze elkaars wegen. Allebei hebben ze hun kenmerkende, eigen stijl. Welbespraakt en uitgesproken, soms een tikkeltje provocerend, maar altijd op basis van feiten, kennis en ervaring. Ze schrijven elkaar openhartig over hun werk, hun aanpak, hun belevenissen, hun twijfels. Er is sprake van wederzijds respect, zelfs van een zekere genegenheid, maar er zijn ook grote verschillen en ze botsen regelmatig. Want Spong verdedigt en De Vries klaagt aan. In dit boek geven beiden zich bloot.

Gerard Spong (1946), al meer dan veertig jaar een van de bekendste strafadvocaten van Nederland, is gespecialiseerd in cassatiezaken. Zijn scherpzinnige verdedigingstechnieken en controversiële optredens zijn legendarisch. Voor een groot publiek schreef hij onder andere De uitvaartverzorger en De breuk.

Peter R. de Vries (1956) is al decennialang Nederlands bekendste misdaadverslaggever. Ook schreef hij een aantal non-fictie bestsellers, waaronder De ontvoering van Alfred Heineken.

In de media:

‘Gevreesde vrienden’, interview in de Volkskrant, 9 februari 2018.

‘Gerard Spong en Peter R. de Vries over hun overeenkomsten en verschillen‘, artikel in de Volkskrant, 8 februari 2018.

Spong en De vries aanwezig in de uitzending bij DWDD. Kijk HIER

Fragmenten

Beste Gerard,

Ik las laatst ergens dat jij tamelijk consequent aangifte doet bij de politie als je (op internet) wordt bedreigd. Klopt dat? En zo ja, wat zijn je ervaringen? Doet de politie er ooit iets mee?

Het zal je niet verbazen dat ik ook veelvuldig met bedreigingen, smaad en laster te maken heb. Sterker nog, er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat er op met name de social media wordt betoogd dat ik ‘om zeep moet worden gebracht’, dat ik een ‘smerige landverrader’ ben, een ‘gore nazi’, een ‘corrupte hond’, een ‘hoerenloper’ of een ‘nikkervriendje’. Uiteraard ontbreken ook alle ernstige ziektes niet in hun verwensingen – met veel spelfouten.

Wat ik me afvraag is waar de grens eigenlijk ligt? Ik ontvang bijvoorbeeld regelmatig mailtjes waarin in allerlei varianten wordt gesteld dat ik ‘een kogel verdien’. Er staat niet dat ik een kogel moet of zal krijgen. Maken dat soort subtiliteiten qua strafbaarheid nog iets uit? Waar reageren ze bij jou trouwens het meest op? Laat me raden: jij bent zeker vooral een ‘tyfushomo’ of een ‘kankerpedo’?

Enfin, Gerard, kun je me even wat bijlichten in jouw aanpak?

Beste groet,

Peter R.

Beste Peter,

Ook ik word met grote regelmaat bedreigd en bestookt met zogeheten ‘hatemail’. Vaak van het animale repertoire als rund, varken en zwijn. Mij worden verder vooral ook tal van lichaamsgebreken en enge ziektes toegewenst. Een enkeling vindt ook dat ik als homo maar van een hoog flatgebouw moet worden gegooid, zoals dit in islamitische kringen volgens de minder goed ingelichte verwenser gebruikelijk zou zijn. Ik geef toe dat gays in veel islamitische landen helaas minder openlijk voor hun seksuele geaardheid kunnen uitkomen, maar tijdens mijn talrijke bezoekjes aan bijvoorbeeld Damascus, Libanon en Istanbul, allemaal gezegend met hoogbouw, heb ik geen angst voor dergelijke sancties kunnen waarnemen.

Het is moeilijk aan te geven waar precies de grens ligt om wel of niet aangifte te doen. Het criterium dat ik zelf toepas, is het ‘rilling’- criterium. Zodra de rillingen over mijn rug lopen en ik bevattelijk word voor huiver, doe ik aangifte. Dat heb ik twee of drie keer gedaan. Ze zijn allemaal in een veroordeling geëindigd.

Ik begrijp dat je je niet zo druk maakt als het gaat om internetbedreigingen, meestal gemaild rond 02.00 uur in de ochtend en vaak gezien het taalgebruik duidelijk met een flinke slok op, maar ik neem aan dat je minder laconiek reageert als ze van types als Holleeder cum suis afkomen. Hoe ga je daar eigenlijk mee om?

Hou je taai, mijn vriend!

Hartelijke groet,

Gerard

Nog een fragment uit PS: dit is vertrouwelijk leest u hier.