Op een ochtend kort na het begin van Operatie Clickfonds ziet Hans Stroeve hoe zich voor zijn kantoor een televisieploeg opstelt. Weten zij iets wat ik nog niet weet, vraagt hij zich verbaasd af. Hij gaat naar buiten om de tv-mensen te vragen wat ze komendoen. ‘Wij maken opnames van alle kantoren van beursfirma’s in Amsterdam,’ leggen zij uit. ‘Als jullie ook verdacht blijken te zijn, hebben we dat materiaal alvast.’ De ploeg had zich de moeite kunnen besparen, want noch in Clickfonds noch in enig ander beursschandaal zal ooit de naam opduiken van Effectenbank Stroeve.

Visionaire wegbereiders van nieuwe markten en producten zijn de Stroeves, die sinds 1818 leiding hebben gegeven aan de firma, nooit geweest. Maar zij hebben wel een duidelijk idee van wat wel en niet kan op de beurs, ook als er nog nauwelijks regels en toezichthouders zijn.

Het World Online-moment staat niet op zichzelf. De Stroeves handelen in vertrouwen. Zij vertrouwen op hun eigen gezonde verstand en gutfeelingover de beurswanen van de dag, en nemen daar soms openlijk afstand van, ook als klanten zich juist daaraan willen overgeven. Zij vertrouwen volledig op de mensen die zij aantrekken, enblijken daarbij te beschikken over een goede neus: de firma Stroeve is nooit bestolen door een malverserende medewerker, zoals zoveel banken met enige regelmaat overkomt. Door deze bedrijfscultuur kweken zij vertrouwen bij hun klanten, die hun geld vaak al generaties lang door de Stroeves laten beheren. Klanten accepteren de periodieke verliezen die horen bij beleggen, mits zij er zeker van kunnen zijn dat hun adviseur of vermogensbeheerder geen onnodige kosten in rekening brengt, of hun kapitaal blootstelt aan al te hoge risico’s.

Ook al zijn harde bewijzen niet te leveren, het heeft er alle schijn van dat dit vertrouwen, deze basale ethiek, verklaart waarom de Stroeves nog steeds in het vak zitten, terwijl de meeste commissionairsfamilies al lang geleden zijn gestopt. Beleggen behoort geen rollercoaster te zijn, eerder een trein die altijd blijft rijden. De Stroeves gaan geen wilde avonturen aan, mikken op behoud van vermogen in plaats van maximale rendementen en beperken zich tot waar ze verstand van hebben en waarvan ze de gevolgen kunnen overzien. Het zijn altijd saaie bankiers geweest, in de beste zin van dat woord.