Leesfragment

Leesfragment uit Geluk voor gevorderden

  • 17 maart 2016
  • 1m

We are one family

‘We are all one family,’ zegt Desmond Tutu. De gedachte van verbondenheid zit in de lucht. Deep down verlangen we ernaar, maar tegelijkertijd roept het ook angst op. Hoeveel vertrouwen heb je in jezelf en hoeveel in anderen? Ben je bang om als enige zonderling in de verbondenheid te geloven? Wanneer externe zekerheden wegvallen, heb je meer vertrouwen nodig in het leven: een gevoel dat het klopt dat je hier bent, dat het leven zich niet vergist, dat je leert en creëert, dat je voelt wat goed is, dat je ontvangt en dat je schenkt.

Angst plaatst je op zich al buiten de eenheid. Waar kies je voor? Voor de angst of voor de liefde? Ondertussen, als alle gevoelens er mogen zijn, komt er sowieso ruimte voor liefde en eenheid. Innerlijke ‘schotjes’ vallen dan om. Dus als ook de angst er mag zijn, kom je toch bij liefde uit. Uiteindelijk blijken we de eenheid diep in ons te kunnen vinden, maar dat vraagt misschien een doodenge sprong in het duister. Heb je zelf die sprong al gemaakt, zodat je ook anderen daarin kunt ondersteunen? Dan zou je het wel eens heel erg druk kunnen krijgen.

Angstgevoelens hebben ook positieve effecten. We komen dichter bij onszelf, we krijgen contact met gevoelens die we ook als kind hadden, we ontdekken in welke aspecten we ons diep vanbinnen nog onveilig voelen, we kunnen kiezen hoe we omgaan met gevoelens van onveiligheid, met wie we die willen delen. Erik van Zuydam schrijft: ‘In angst schuilt een diepe genade. Het leven nodigt je via angst uit tot overgave, tot loslaten, om te sterven aan het ego, en juist in dat sterven werkelijk tot leven te komen.’ Zal het dan toch ooit gewoon gaan worden om onze angsten met anderen te bespreken? Het gaat toch om algemeen menselijke gevoelens waar we allemaal mee te maken hebben?

Als het zo is dat we wandelende bewustwordingsmachientjes zijn, dan gaat het om de weg en niet om het doel. We worden uitgedaagd om mee te gaan met veranderingen, om te voelen wat we echt nodig hebben en om verantwoordelijkheid op ons te nemen waar nog slachtofferschap huist. En om nieuwe communicatiescenario’s van openheid en oprechtheid te ontwerpen, want daar is zo’n behoefte aan. Hoewel het natuurlijk ook wennen is, want het betekent de afbraak van schaamte, van status, van externe zekerheden.

Het leven kan pijnlijk zijn. Maar de ‘native Americans’ van vroeger vonden pijn heel gewoon. Het hoorde bij het leven! Pijn is ook een wegwijzer. Het wordt anders wanneer we uitgaan van de eenheidsgedachte en inzien dat we het allemaal niet alleen hoeven te doen op deze planeet, maar met elkaar. Vanuit de eenheidsgedachte zijn we er voor elkaar, dus zijn anderen er ook voor jou.