Max van der Stoel was een diplomaat met een afkeer van diners, cocktailparty’s en smalltalk. Hij was ook een internationale grootheid: als minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Den Uyl vocht hij voor het herstel van de democratie in Griekenland, Oost-Europa, Portugal en Chili. Na de ondergang van het Sovjetcommunisme bemiddelde hij in tal van nationalistische conflicten. Altijd achter de schermen, vaak met succes.

Even discreet ging hij te werk bij zijn geslaagde poging om de ‘foute’ vader van Máxima te overreden weg te blijven bij haar huwelijk. Máxima bedankte hem daar later voor en verontschuldigde zich voor de vergoten tranen.
Max van der Stoel was niet onomstreden. Linkse critici uit zijn eigen PvdA zetten hem weg als ‘visieloze rechtse bal’, Baltische nationalisten maakten hem uit voor ‘agent van het Kremlin’. Maar hij hield vast aan zijn streven ideaal en werkelijkheid dichter bij elkaar te brengen.

Anet Bleich schetst in deze biografie het leven van een legendarische Nederlandse diplomaat die de confrontatie aandurfde met de Henry Kissingers en Saddam Hoesseins van deze wereld.

Een fragment uit De stille diplomaat leest u hier.

In de media:

Recensie van De stillediplomaat in Het jaarboek parlementaire geschiedenis: ‘Overtuigd van zijn idealen en doordrongen van de realiteit’, november 2018.

Artikel in de Groene Amsterdammer: ‘Op de achtergrond van het wereldtoneel’, 29 maart 2018, via Blendle.

Ko Colijn over Max van der Stoel in Vrij Nederland: ‘Nederland kan een cruciale rol gaan spelen in de NAVO‘, 23 maart 2018.

De toespraak van Frans Timmermans bij de boekpresentatie van De stille diplomaat leest u hier.

Recensie op Biografieportaal: ‘Max van der Stoel. Succesvol diplomaat achter pantser van wantrouwen‘, 5 maart 2018.

Artikel van Anet Bleich in de Volkskrant: ‘Vijf geboden voor een goede diplomaat’, 15 februari 2018.

Frans Timmermans over De stille diplomaat bij programma Jinek.  Klik HIER