Honderdduizenden Nederlandse mannen werden tijdens de Tweede Wereldoorlog gedwongen om in Duitsland te gaan werken. Deze Arbeitseinsatz was een cruciale en nietsontziende manier om de oorlogsmachine gaande te houden. Wat de mannen er meemaakten, daarover zwegen de meesten. Het is nog altijd een onderbelicht hoofdstuk in de Nederlandse oorlogsgeschiedenis.

Ook de vader van Tim Overdiek was zo’n dwangarbeider. Op 16 juli 1943 vertrok hij met een speciale trein vanuit Tilburg richting Duitsland. Hij was toen twintig jaar. Hij had geen idee wat zijn bestemming was, laat staan dat hij kon weten welke ontberingen hij tot aan het eind van de oorlog zou moeten doorstaan.

Net als de meeste anderen weigerde ook hij tot aan zijn dood over zijn tijd in Duitsland te praten. Het was traumatisch geweest, zoveel was duidelijk. Maar wat er precies gebeurd was? Geen woord. Het was te pijnlijk. Er was schaamte, boosheid, en onverwerkte frustratie over het onbegrip bij thuiskomst.

In dit boek reconstrueert Overdiek op onvergetelijke wijze de lotgevallen van zijn vader en de mensen om hem heen. Het is een ultieme poging om hun verzwegen verhalen alsnog te vertellen, als eerbetoon aan die heel gewone Nederlandse jongens die terechtkwamen in de Duitse oorlogsmachine.