Als landen rijker worden, worden ze ook democratischer – tenminste, daar ging de westerse wereld lange tijd vanuit. China houdt zich niet aan dit dogma: het land wordt wel welvarender, maar ook steeds autoritairder. Sterker, als president Xi Jinping volgend jaar begint aan zijn ongekende derde termijn, is hij praktisch alleenheerser over een land dat individuele vrijheden steeds verder inperkt, op grote schaal mensen opsluit en geen kritische stemmen meer toestaat. Intussen presenteert China, de ultieme controlestaat, zich trots aan de wereld als een alternatief staatsmodel.
Hoe is het zover gekomen? En kan Xi dit volhouden? Welke gevolgen heeft de rigoureuze aanpak van de coronacrisis voor de populariteit van de Communistische Partij? Hoe houd je welvaart vast als mensen geen stap buiten de gebaande paden durven te zetten? Hoelang kan China nog fangbian blijven voor de Chinezen zelf: comfortabel, gemakkelijk?
Eva Rammeloo woont en werkt al jaren in China. In het fascinerende Alles onder controle beschrijft ze de groeiende almacht van Xi en zijn partij, maar in de kieren van de dictatuur ziet ze ook verzet. Onder de oppervlakte van het Chinese succesverhaal gist en borrelt het. Zo spreekt Rammeloo een Tibetaanse monnik, die een manier vond om zijn cultuur te behouden. Een varkensboer die zijn eigen, zelfvoorzienende dorp oprichtte. Ouders die zich er niet bij neerleggen dat hun dochter is weggegeven. Studenten in Hongkong die tot het uiterste gaan voor hun vrijheid.
Alles onder controle is een uiterst boeiend ooggetuigenverslag uit de haarvaten van een nog altijd onbekende wereldmacht.
In de media:
