Tussen 1946 en 2001 groeiden duizenden Nederlandse kinderen op in een verborgen, parallelle wereld. Ze vormden een gesloten gemeenschap met zo’n 30.000 ooms en tantes, broeders en zusters, en één Vader die volledige overgave eiste: de Apostel. De groep had dagelijkse bijeenkomsten, een eigen taalgebruik, een intensief jeugdprogramma, een bijzondere levenstaak, aparte regels en rituelen. Overdag functioneerden de kinderen in het zichtbare leven in Nederland. ’s Avonds en tijdens de weekenden leefden ze in een voor buitenstaanders onzichtbaar universum.
Renske Doorenspleet werd geboren in het Apostolisch Genootschap. Na haar uittreding in 1998 wil ze nog maar één ding: haar eigen weg gaan. Maar ze heeft haar jeugd nooit kunnen loslaten. In Apostelkind probeert ze te begrijpen wat haar is overkomen en welke ingrijpende gevolgen dat voor haar en anderen heeft gehad. Ze begint een zoektocht naar de geschiedenis en denkbeelden van de groep en verweeft archiefmateriaal en herinneringen tot een ontluisterend beeld van een gewoon – en tegelijkertijd ongewoon – Nederlands kind in de jaren zeventig en tachtig. Ook laat ze zien hoe deze beweging binnen onze democratie ongemoeid heeft kunnen voortbestaan.
Het resultaat is een adembenemend boek over interne dwang en machtsrelaties, de desinteresse van de buitenwereld, maar ook over de kracht van onbevangen nieuwsgierigheid en hechte vriendschap. Een ongekend verhaal.
English: Apostle’s child
Besprekingen:
Franca Treur in De Groene Amsterdammer: ‘[Doorenspleets] analyse aan het eind van het boek doet weldadig aan voor iedereen die zelf in een sekte is opgegroeid’ 17 juni 2020.
Aleid Truijens in de Volkskrant: ‘Apostelkind is een bijzonder autobiografisch verhaal (en schetst) een genuanceerd beeld dat tegelijk persoonlijk én feitelijk is‘ 8 mei 2020.
Erica Ganzevles in Boekenbijlage. ‘Op professionele wijze en met goed, gedegen journalistiek onderzoek’ 9 juni 2020.
Trouw: Wie ‘Apostelkind’ leest, waant zich geregeld in maoïstisch China of Noord-Korea, gelet op het absolute gelijk dat de charismatische ‘Oom Apostel’ zich als eigentijdse Christus aanmat., 5 april 2020.
NRC: Hoe een Gooisch godskind terugkijkt op haar jeugd, 8 mei 2020.
Kunsttijdschrift Vlaanderen: ‘Een hoogst persoonlijk antwoord […] op de vraag wat het Apostolisch Genootschap is.’ 28 mei 2020.
Luuk Reurich (ex-lid en rechter) in Reformatorisch Dagblad: [Apostelkind] schetst treffend de twee onverenigbare werelden waarin ik opgroeide. Het doorbreekt een hermetisch zwijgen. 21 april 2020.
Vijf sterren van Mieke Koster in Alles over boeken en schrijvers: Een indrukwekkende zoektocht 7 juli 2020.
Boekbespreking van Apostelkind door ZijnZegje.NL ‘Openhartig en treffend persoonlijk verslag van het loskomen van een religieuze beweging.’ 13 april 2020.
Boekbespreking van Apostelkind door Ivo de Jong in Vrijzinnigen Nederland. ‘Dit is een indringend, moedig, spannend, helder en goed geschreven boek. Een autobiografie die een spiegel voorhoudt, want: wat zijn jouw blinde vlekken, wat zit er in je dode hoek?’ juni 2020.
Op de radio:
Radio-documentaire over het boek Apostelkind in VPRO’s OVT: Het spoor terug: ‘Wat als je opgroeit in een parallelle wereld?’ 5 april 2020.
Interviews:
NRC: ‘[Doorenspleet] laat overtuigend zien dat het Apostolisch Genootschap de totalitaire trekjes heeft van een cult’ 12 juni 2020.
Reformatorisch Dagblad: ‘Elke dag bedankten we hem’ 10 april 2020.
Nederlands Dagblad: ‘De fantoompijn van het Apostolisch Genootschap’ 8 April 2020.
De Monitor, online publicatie: ‘Een jeugd in het Apostolisch Genootschap: “Je was eigendom Gods”’ 7 april 2020.
Telegraaf: ‘Vol liefde voor oom Apostel’ 8 april 2020.
