Tussen de ‘flatjesmensen’ in een Haagse buitenwijk
raakt een jongetje betoverd door de magie van het
schrijven. Zijn buurjongen Hans, die op Charles
Bronson lijkt, raadt hem aan om sportjournalist te
worden. Want: ‘Dan mag je gratis naar alle wedstrijden.

Zo begint de loopbaan van Peter ter Horst. Voor
de krant mag hij gratis overal naar binnen: bij voetbalwedstrijden,
in de alcoholische nevel van het
Binnenhof, en in de kleedkamers van Bono en Bruce
Springsteen. Bij NRC Handelsblad sneuvelt hij als chef
redactie in een machtsstrijd. Dan lonkt het buitenland:
hij reist mee met Tamilstrijders in Sri Lanka, keuvelt
op een veranda met Nelson Mandela en vindt op een
haar na zijn einde in Albanië. Terug in Nederland
wordt hij hoofdredacteur van de Haagsche Courant,
waar hij op zijn zestiende zijn eerste stukje voor
schreef. De cirkel lijkt rond. Maar de krant is dan al
een ‘medium van een langzamer tijd’ geworden. In een
laatste wanhoopspoging probeert hij de krant te redden
van de ondergang, in een steeds vijandiger omgeving
waarin woorden het verliezen van cijfers.

De dag dat de krant viel is het romantische, ontroerende,
geestige maar ook pijnlijke verhaal van een carrière
die precies samenviel met de hoogtijdagen en de
neergang van de krantenjournalistiek.