Zij is een idealistische, wat naïeve toneelschoolleerlinge, hij een uit nazi Duitsland gevluchte Joodse wetenschapper. Ze ontmoeten elkaar in mei 1942. Als het voor Joden te gevaarlijk wordt in Amsterdam, duikt hij bij haar onder. Zij gaat, onder Kulturkammer-bewind, aan de slag als beroepsactrice om hem te kunnen beschermen. Jaren van angst en vernedering volgen. Na de Bevrijding kunnen de geliefden eindelijk met hun leven beginnen, maar dat loopt anders dan ze voor ogen hadden.
Elisabeth Andersen (1920-2018) verwierf na de oorlog grote faam in het theater. Als enige Nederlandse actrice won ze driemaal de hoogste toneelprijs, de Theo d’Or. Werner Muensterberger (1913-2011) werd bekend als kunstverzamelaar, etnoloog en psychotherapeut van de New Yorkse beau monde. Zeven decennia, twee huwelijken en ettelijke liefdesrelaties later noemt Elisabeth Andersen hem nog altijd ‘de man van mijn leven’. Hij heeft haar gemaakt tot wie ze is.
In een serie gesprekken met journalist Brigit Kooijman kijkt de oude actrice terug op haar leven. De razzia’s, de Hongerwinter, het dubbelleven – ze vertelt erover alsof het gisteren gebeurde. Met een fabelachtig talent voor details schetst ze haar professionele ontplooiing van bleu toneelspeelstertje naar jeune première bij de Haagse Comedie, tot doorleefd actrice die bewondering oogstte met haar karakterrollen. En, parallel daaraan, haar persoonlijke ontwikkeling van ongevormd, ‘horig’ meisje tot geëmancipeerde, onafhankelijke vrouw.
Brigit Kooijman vertelt over De oude actrice en ik:
In de media
De oude actrice besproken in De Telegraaf: ‘Een bijzondere liefdesgeschiedenis zonder happy end.’ 9 september 2020,
Bespreking in Het Parool: ‘Toneelvedette Elisabeth Andersen hield tot het einde de regie over haar leven.’ 6 september 2020.
Bespreking in Haarlems Dagblad: ‘Een boek over liefdesleven van actrice Elisabeth Andersen: tumultueuze seks, heftige relaties en een onbereikbare liefde.’ 5 september 2020.
Vier sterren voor De oude actrice en ik in de Volkskrant: ‘[…] een meeslepende vorm van verhalende, journalistieke non-fictie.’ 4 september 2020.
Bespreking in het NRC: ‘De liefde tussen [Elisabeth Andersen en Werner Muensterberger] wordt door Kooijman met warmte en toewijding beschreven. […] Het zijn de mooiste passages uit het boek.’ 3 september 2020.