Frans ouderschap heeft geen internationale reputatie, zoals Franse kaas of Franse wijn. Franse ouders zeggen zelf dat ze niets bijzonders
doen. En toch slapen hun kinderen vanaf een maand of twee, drie de hele nacht door. Ze eten zonder gejengel volledige maaltijden, inclusief groente. Ze schreeuwen niet in restaurants. En als men ergens op bezoek gaat, spelen de kinderen rustig met elkaar terwijl de volwassenen praten.

Het Franse ouderschap zou natuurlijk niet veel waard zijn als het vreugdeloze kinderen produceerde. Maar Franse kinderen zijn net zo levendig, creatief en onderzoekend als die van ons. Ze zijn alleen veel beter opgevoed en hebben meer zelfbeheersing. Ze hoeven niet 24 uur per dag vermaakt te worden en ontdekken de wereld in hun eigen tempo. Wat zijn de geheimen van dit land vol goede slapertjes, gourmet-etertjes en hun ontspannen ouders?

Met een notitieboekje in haar luiertas ging Pamela Druckerman, voormalig verslaggever voor The Wall Street Journal, op onderzoek uit. Ze
ontdekt dat Franse ouders extreem streng zijn wat betreft sommige zaken, en opvallend toegeeflijk wat betreft andere. En ze realiseert zich dat een andere ouderschapsfilosofie je nog niet tot een ander soort ouder maakt. Dat vraagt een heel andere kijk op wat een kind eigenlijk is.