Vanaf de oorlogsvoorbereidingen van nazi-Duitsland in 1938 tot en met de blokkade van Berlijn in 1948 houdt journaliste Ruth Andreas- Friedrich een dagboek bij. Samen met haar geliefde, dirigent Leo Borchard, en hun vrienden vormt ze een verzetsgroep. Ze helpen joden, laten mensen onderduiken, stelen voedselbonnen, bezoeken gevangenen en proberen de moed te bewaren in een stad die voortdurend wordt gebombardeerd.
Via de meeslepende aantekeningen van de schrijfster leeft de lezer mee met de ontstellende gebeurtenissen van de oorlogsjaren, getekend door strijd, spanning, dood en verderf. De naoorlogse jaren tot 1948 zijn minstens zo ingrijpend, met plundering en verkrachting, en de dood van haar geliefde. Maar Ruth weet in alle omstandigheden opmerkelijk humaan, creatief en slim te blijven, al schrijft ze sardonisch over de nazi’s en rekent keihard met hen af.

Ik woonde in Berlijn is een groots document dat in de naoorlogse jaren over de hele wereld is gepubliceerd en nu opnieuw het licht ziet. Een klassiek dagboek, dat behoort tot het indrukwekkendste dat over Berlijn in de oorlog is verschenen.