De invoering van een ‘wietpas’, protesterende coffeeshophouders en een burgemeester van Maastricht die verklaart dat het (tijdelijk) sluiten van coffeeshops de lokale samenleving ontwricht: het gedoogbeleid staat meer dan ooit in de schijnwerpers. Reden om dat beleid kritisch de maat te nemen. Hoe kunnen burgemeesters coffeeshops in hun gemeente tolereren terwijl tegelijkertijd justitie de aanvoer van softdrugs verbiedt en vervolgt?

Op meedogenloze wijze laten Gerard Spong, Sidney Smeets en Tim Vis zien hoe de overheid huichelt in de stukgelopen strafzaak tegen de Almeerse coffeeshop Koffie & Dromen. Lokt de overheid niet crimineel handelen uit? Houdt zij niet al jaren een systeem van witwassen in stand? En verdient ze niet jaarlijks via de belasting miljoenen aan het ontduiken van de Opiumwet? De auteurs bepleiten hartstochtelijk dat de vervolging van coffeeshophouders hypocriet is als de overheid geen duidelijkheid geeft over het achterdeurbeleid. Derhalve is die vervolging, met recht, gedoemd te mislukken.