In 1973 legde Willem Drees aan politicoloog Hans Daalder een dik dossier voor met het opschrift ‘zaak mej. Hofmans’. Hij overwoog dit materiaal te vernietigen, maar op dringend advies van zijn biograaf zag hij daarvan af. Het dossier bleef gesloten tot de verschijning van dit boek.

Vanaf eind jaren veertig leidde de invloed van de gebedsgenezeres Greet Hofmans binnen de hofhouding en het koninklijk gezin tot grote conflicten. Tussen koningin Juliana en het kabinet ontstonden tegenstellingen over de gratiëring van oorlogsmisdadigers, koninklijke redevoeringen in de Verenigde Staten en het voorzitterschap van prins Bernhard van de Bilderbergconferenties. Aan de vooravond van de verkiezingen van 1956 publiceerde het Duitse blad Der Spiegel een door prins Bernhard geïnspireerd artikel waarin gesproken werd van Hofmans als een Raspoetin aan het hof.

In Drees en Soestdijk verhaalt Hans Daalder aan de hand van het dossier van Drees en tal van andere tot nog toe onbekende documenten hoe – te midden van tegenstellingen in de ministerraad, een moeizame kabinetsformatie, buitenlandse en nadien ook binnenlandse perscampagnes – mede door Drees’ optreden een zware crisis in de monarchie werd voorkomen.