Architecten lieten onvoltooide gebouwen achter, schilders onvoltooide doeken, schrijvers onvoltooide boeken. Maar nergens anders dan in de muziek zijn voorbeelden te vinden van onvoltooide werken die zo wereldberoemd werden. Tot op de dag van vandaag worden ze gespeeld: in obscure gelegenheden, maar ook in grote concertzalen en operahuizen, door wereldvermaarde orkesten onder leiding van topdirigenten.

Nergens anders ook dan in de muziekgeschiedenis is sprake van zo veel postume voltooiingen: door andere meesters, maar vaker door mindere goden. Sommige componisten instrueerden op hun sterfbed collega’s of leerlingen. Anderen kozen daar niet voor, of hadden geen keus. Hoe dan ook: het onvoltooide, maar toch gespeelde werk neemt samen met het door anderen voltooide een unieke plaats in binnen de muziekgeschiedenis.

Aan de hand van beroemde werken als het Requiem van Mozart, Mahlers 10de, Puccini’s Turandot en de Kunst der Fuge van Bach, maar ook aan de hand van talloze minder bekende voorbeelden, vertelt Paul Witteman het even fascinerende als aangrijpende verhaal van onvoltooide composities.