Claudia de Breij en Paul van Vliet, twee van Nederlands bekendste cabaretiers, uit twee verschillende generaties, schrijven elkaar persoonlijke brieven. Ze discussiëren vrijuit over hun vak, over hun verlegenheden, over hun voorkeuren en onzekerheden. Over een leven dat zich zo vaak afspeelt of heeft afgespeeld in de schijnwerpers.
Een vol Carré, ja geweldig. Maar er is toch meer? De liefde, de jeugd, het ouder worden, de oorlog toen, en de plotselinge oorlog nu, een Oekraïens gezin in huis, het verdriet dat iedereen meemaakt en gelukkig ook de troost. In deze liefdevolle, scherpzinnige, en vaak geestige briefwisseling wordt de lezer hun leven binnengetrokken.
Totdat Paul van Vliet plotseling komt te overlijden, en deze briefwisseling ineens in de schaduw van zijn dood staat. Toch is wat zo ruw werd onderbroken een klein afgerond document humain, springlevend en vitaal, door Claudia vanuit dat nieuwe perspectief prachtig ingeleid en uitgeleid.
