‘Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid,’ dichtte Marnix Gijsen, en getuige dit fijnzinnige en ontroerende boekje gelden
die woorden ook voorNico ter Lindens vadertje, die op negenennegentigjarige leeftijd stierf. Flarden verleden komen
in deze ‘eeuw van mijn vader’ voorbij, een ver verleden naar het schijnt, terwijl het toch maar zo kort geleden is.